Een huis (ver)kopen op lijfrente is een (ver)koop waarbij de koper een verbintenis aangaat om voor een bepaalde of levenslange termijn een maandelijkse, driemaandelijkse of jaarlijkse geldsom te betalen aan de verkoper. Dit in tegenstelling tot een gewone verkoop, waarbij de koper meteen het volledige bedrag dient te betalen.

Bij het verlijden van de akte betaalt de koper gewoonlijk een deel van de geschatte verkoopprijs of het ‘boeket’’ (meestal 20%-30%). De rest betaalt de koper in een periodieke lijfrente, een bedrag dat al dan niet geïndexeerd kan worden. Het bedrag van de lijfrente wordt bepaald in functie van de leeftijd en levensverwachting van de verkoper.

Het voordeel hierbij is dat de verkoper een vast, meestal belastingvrij inkomen heeft. De koper kan dan weer investeren in een onroerend goed met beperkte financiële middelen. Bovendien vervalt de verplichting om rente te betalen bij het overlijden van de verkoper, waardoor de koper mogelijks een pak minder hoeft te betalen dan de geschatte verkoopprijs. Dit zogenaamde ‘kanscontract’ kan echter ook anders uitdraaien, wanneer er geen vaste termijn werd bepaald en de verkoper langer leeft dan de koper had verwacht.

Daarnaast kan een verkoper er ook voor kiezen om niet het volle eigendom, maar enkel de naakte eigendom van zijn onroerend goed te verkopen op lijfrente. Hierdoor behoudt de verkoper het vruchtgebruik en kan deze in de woning blijven wonen tot aan zijn of haar overlijden. Dit is vaak een voordelige verkoop voor oudere mensen die in hun huis willen blijven wonen en een financiële aanvulling kunnen gebruiken op hun pensioen.